Dyrektywa Omnibus czyli „Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2161 z dnia 27 listopada 2019 r. zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/6/WE, 2005/29/WE oraz 2011/83/UE w odniesieniu do lepszego egzekwowania i unowocześnienia unijnych przepisów dotyczących ochrony konsumenta” (dalej dyrektywa Omnibus), wprowadza wiele zmian w odniesieniu do ochrony konsumentów. Jak wiemy, dyrektywa jest aktem prawnym, który nie wiąże bezpośrednio adresata, a co za tym idzie, musi zostać implementowana do prawodawstwa krajowego. Dyrektywa Omnibus, została wprowadzona do naszego porządku prawnego, przy pomocy Ustawy o informowaniu o cenach towarów i usług, Ustawy o prawach konsumenta oraz Ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym. W poniższym artykule, przyjrzymy się niektórym z zagadnień, które dotykają większość przedsiębiorców.
Informowanie o cenach promocyjnych>
Obowiązki nałożone na przedsiębiorców, w związku z informowaniem o cenach, zostały wskazane w Ustawie z dnia 9 maja 2014r o informowaniu o cenach towarów i usług. Należy tutaj zwrócić uwagę, że dyrektywa Omnibus stanowi jedynie o cenach towarów. Mając jednak na uwadze, że została ona zaimplementowana do ww. ustawy, w rezultacie dotyczy zarówno towarów, jak i usług.
Regulacje dotyczące ceny promocyjnej, znajdziemy w art. 4 ww. ustawy, który dotyczy konsumentów w modelu biznesowym B2C, jak również B2B, w przypadku sprzedaży detalicznej.
A zatem jakie obowiązki spoczywają na przedsiębiorcach?
W przypadku informowania klienta o promocji, przedsiębiorca obowiązany jest obok ceny promocyjnej, umieścić najniższą cenę wyjściową, w jakiej oferował towar czy usługę w ciągu ostatnich 30 dni.
Pamiętajmy, że w przypadku, gdy przedsiębiorca przeprowadzał wcześniej promocje i od tego czasu nie upłynęło 30 dni, to najniższą ceną, będzie poprzednia cena promocyjna. W takim przypadku, obliczanie ceny promocyjnej od ceny np. katalogowej, będzie złamaniem ww. artykułu. Zgodnie z wytycznymi KE, cenę promocyjną, należy liczyć od najniższej ceny obowiązującej w ciągu ostatnich 30 dni.
Jeżeli chcemy przeprowadzić akcję promocyjną, na towarze, który posiadamy krócej niż 30 dni, wówczas podaje się najniższą cenę wyjściową z dni w których oferujemy dany produkt.
W przypadku, gdy promocja nie opiera się na informowaniu o obniżce cen, przepisu tego nie stosujemy.
Za nieprzestrzeganie powyższego artykułu, Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, może nałożyć karę finansową w wysokości do 20 tyś PLN. Jeśli ww. przepis, zostanie w ciągu 12 miesięcy trzykrotnie złamany, wówczas kara może wzrosnąć do 40 tyś PLN.
W przypadku stwierdzenia naruszenia zbiorowych interesów konsumentów, UOKiK może nałożyć karę, sięgającą do 10% obrotów rocznych.
Opinie dotyczące towaru lub usługi zamieszczane w internecie.
Przedsiębiorcy, którym klienci wystawiają opinie, np.: na Facebooku czy Google, są zobligowani do podania informacji, czy opinie te, są przez nich weryfikowane. Obowiązek ten, wynika z art. 6 ust. 4 punkt 7 Ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, w którym możemy przeczytać, że proponując klientowi dokonanie zakupu, zasadnym jest umieszczenie informacji o tym, czy i w jaki sposób przedsiębiorca zapewnia, aby publikowane opinie pochodziły od konsumentów, którzy używali danego produktu lub go nabyli. Artykuł ten, ma zastosowanie w przypadku przedsiębiorcy, który umożliwia dostęp do wystawionych przez konsumentów opinii o produktach.
Mając na uwadze powyższy przepis prawa, na stronie, na której zamieszczane są opinie, należy umieścić informacje, czy zostały one zweryfikowane, czy też nie. W przypadku ich nieweryfikowania, zasadnym jest zastosowanie zapisu „opinie nie są weryfikowane”. Jeżeli natomiast, weryfikacja jest dokonywana, należy zamieścić informacje nt. tego w jaki sposób, sprawdzono opinie, np. sprawdzanie czy ocena pochodzi od osoby, która rzeczywiście nabyła towar lub skorzystała z oferowanej usługi.
Stosowanie praktyki, polegającej na zleceniu innej osobie dodania opinii lub jej samodzielne napisanie, sprawia, że oceny są fałszywe, co stanowi nieuczciwą praktykę rynkową. W tym miejscu, należy wspomnieć o karze, nałożonej na dwie spółki, zajmujące się zamieszczaniem opinii na temat firm w internecie. UOKiK uznał, że zamieszczone przez nie opinie były fałszywe, przez co wprowadzały konsumentów w błąd. Mając to na uwadze, Urząd nałożył na nie karę finansową, łącznie wynoszącą 70 tyś. PLN.
Na zakończenie, należy wspomnieć o obowiązku, spoczywającym na przedsiębiorcach, zawierających umowy poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość, np.: w przyp. prowadzenia sklepu internetowego. Zgodnie z art. 12 ust. 1 punkt 3 Ustawy o prawach konsumenta, przedsiębiorca musi poinformować osobę, która wyraziła wolę związania się umową na odległość lub poza lokalem przedsiębiorcy o adresie przedsiębiorstwa, adresie poczty elektronicznej oraz numerach telefonu lub faksu (jeżeli są dostępne), pod którymi konsument ma możliwość szybkiego i efektywnego skontaktowania się z przedsiębiorcą.
Dane te, możemy umieścić na stronie internetowej, istotne jest, by klient z łatwością mógł dodzwonić się do danego przedsiębiorcy.